Όλα ξεκίνησαν όταν μια μέρα αισθάνθηκα ένα πόνο στο μάτι πριν από 2 μήνες, μεταξύ τέλη Μαΐου και αρχές Ιουνίου 2009.
'Ενας πόνος με ανάγκασε να κάνω κάποιες εξετάσεις.
Κάποια στιγμή οι γιατροί που με παρακολουθούσαν, μου είπανε ότι πρέπει να μου πάρουνε πάλι αίμα για πιο ειδικές εξετάσεις, για να δούνε από τι προήλθε ο πόνος στο μάτι.
Βέβαια μετά αποστείλανε το αίμα μου σε ένα ειδικό κέντρο λοιμώξεων.
Πριν έρθουνε οι απαντήσεις, είχανε ήδη βρει κάτι στο αίμα.
Εγώ φυσιολογικά φοβήθηκα.
Μου ανακοινώσανε εξαρχής ότι έχω σύφιλη και από εκεί κατάλαβα ότι ίσως να είμαι και μολυσμένος με τον ιο του hiv όπως και έγινε, τις επόμενες μέρες.
Από εκεί και πέρα ξεκίνησε ο Γολγοθάς μου.
'Ηδη νόσησα πλέον από την σύφιλη και πήγα σε ειδικό κέντρο για να νοσηλευτώ για την σύφιλη.
Έτσι και έγινε.
Μετά βγήκα με ανοσοκαταστολή και βελτίωση από τη σύφιλη.
'Ηδη έχω χάσει τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου.
Κάθε μέρα κλαίω.
Δεν μπορώ να το δεχτώ ότι είμαι ένας ακόμα οροθετικός.
Προσπαθώ να δίνω δύναμη στον εαυτό μου κάθε μέρα, όσο μπορώ, με όση πιστη και δύναμη μου έχει απομείνει.
Ακόμα περιμένω κάποιες εξετάσεις πιο ειδικές του hiv για να δούνε αν πρέπει να πάρω άμεσα την αντιρετροϊκή αγωγή για τον ιό και σε τι στάδιο μπορεί να είμαι.
Δεν θέλω άλλο να σας κουράσω, απλά νομίζω ότι όλα έχουνε σταματήσει για μένα.
Θα επιθυμούσα γνωριμίες και συζητήσεις με οροθετικά άτομα όπως εγώ.
Και να ξέρουμε όλοι ότι με την δύναμή μας και την πίστη μας στο Θεό, μπορούμε ίσως να καταφέρουμε κάτι.
Πολλά φιλιά σε όλους και όλες.
Α. N.