Όπως και πολλοί άλλοι έτσι και εγώ, έχω επισκεφθεί πολλές φορές αυτό το site, διαβάζοντας ξανά και ξανά τις ιστορίες με ιδιαίτερο ενδιαφέρον των ανθρώπων που είχαν τη δύναμη ή την ανάγκη να μιλήσουν και έτσι μετά από μπόλικη σκέψη πήρα την απόφαση να καταθέσω για πρώτη φορά και τη δική μου ιστορία.
'Εχει περάσει πια ένας χρόνος που ξέρω ότι είμαι και εγώ φορέας.
Μάλλον είμαι από τους λίγους που το διαπίστωσαν σε προχωρημένο στάδιο και μάλιστα μετά από έντονες πιέσεις του παθολόγου που βλέποντας τα αποτελέσματα όλων των αιματολογικών εξετάσεων και ακούγοντας όλα τα συμπτώματα μου, ήταν πεπεισμένος ότι είχα HIV.
Τελικά έκανα το τεστ και το αποτέλεσμα ήταν το αναμενόμενο, θετικό.
Με έστειλε σε έναν άλλο γιατρό λοιμωξιολόγο σε κρατικό νοσοκομείο κι αυτός με την σειρά του με παρέπεμψε στην Μονάδα Ειδικών Λοιμώξεων στο συγκεκριμένο νοσοκομείο.
Αλλά μερικές φορές, μέσα στην ατυχία σου είσαι τυχερός.
Η γιατρός με το που άκουσε τα συμπτώματα και είδε όλα τα αποτελέσματα των εξετάσεων που είχα κάνει, με ενημέρωσε ότι είμαι σε προχωρημένο στάδιο, ότι έχω AIDS, πνευμονία και είμαι σε αρχικό στάδιο λευκοεγκεφαλοπάθειας. Μάλλον το είχα κολλήσει πριν 7 χρόνια.
Με διαβεβαίωσε ότι όλα αυτά με συγκεκριμένη αγωγή μπορούν να αντιμετωπιστούν, αλλά θα πρέπει να το παλέψω.
Έπρεπε να μείνω στο νοσοκομείο για μερικές μέρες, για περισσότερες εξετάσεις και για να αντιμετωπίσω την πνευμονία, το όποιο και έκανα.
Από την φύση μου είμαι άτομο που δύσκολα εμπιστεύεται κάποιον, αλλά η γιατρός με το χαμόγελο της και κυρίως με τις επιστημονικές τις γνώσεις, με κέρδισε και απλά έκανα και συνεχίζω να κάνω ότι μου ζητεί.
Τονίζω εδώ ότι η σχέση μεταξύ γιατρού και ασθενή πρέπει να στηρίζεται σε απόλυτη εμπιστοσύνη και από τις δυο πλευρές.
Είναι πολύ σημαντικό για τη θετική πορεία της ασθένειας.
Η αντιρετροϊκή θεραπεία μου λόγο γραφειοκρατικών διαδικασιών, ως συνήθως, άργησε να μου χορηγηθεί.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να επιδεινωθεί η αστάθεια στα άκρα και να μην μπορώ να περπατήσω.
Μου ήταν δύσκολο να πάω κάπου και αυτό με ανάγκασε να το πω σε δυο πολύ δικά μου άτομα, που χρειαζόμουν την βοήθεια τους και έβλεπα ότι ανησυχούσαν πραγματικά.
Νομίζω ότι το άκουσαν με ανακούφιση και ιδίως όταν έμαθαν διαβάζοντας στο ίντερνετ ότι κανείς πια σε ένα αναπτυγμένο κράτος δεν πεθαίνει από αυτή την ασθένεια.
Όμως δεν ήξεραν ότι γούσταρα και άντρες και αυτό τους έκανε έκπληξη.
Η γιατρός με ενημέρωσε από την αρχή για τυχόν επιπλοκές και παρενέργειες που μπορεί να έχει η αγωγή και ότι μάλλον θα μου πάρει 6 μήνες να μπορέσω να περπατήσω ξανά κανονικά.
Αυτό βεβαία με τρομοκράτησε ότι θα ήμουν ανήμπορος για ένα τόσο μεγάλο διάστημα.
Ξεκίνησα την αγωγή.
Στην αρχή είχα κάποιες παρενέργειες, όπως άστατο ύπνο και ζαλάδες.
Αλλά πέρασε ένας μήνας και δεν είχα δει κάποια βελτίωση στο περπάτημα μου και αυτό με προβλημάτισε.
Δεν το έβαλα κάτω. Συνέχισα να κάνω προσπάθειες ώστε κάθε μέρα να ανεβάζω τον αριθμό βημάτων μου.
Με την αγωγή μου ήμουν τελείως αυτιστικός.
Tην έπαιρνα πάντα στην συγκεκριμένη ώρα, όπως μου είπε η γιατρός και από όλα όσα είχα διαβάσει.
Στους 2 μήνες πήρα τα πάνω μου και πήγα στο ιατρείο μάλιστα μόνος με ταξί.
'Ημουν πια ανεξάρτητος.
Αυτό ήθελα και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ανέβω ψυχολογικά.
Με μεγάλη ευκολία πια άρχισα και τη σεξουαλική μου δραστηριότητα.
Έγραψα αυτόν τον μεγάλο πρόλογο γιατί απλά ήθελα να τονίσω ότι αν δεν είσαι φανατικός οπαδός στο σκουφάκι/καπελάκι (το έκλεψα από κάποιον άλλον από εδώ), το καλύτερο είναι να κάνεις συχνά εξετάσεις για να ξέρεις που βρίσκεσαι και να μην ακούς τις φήμες που κυκλοφορούν μεταξύ μας.
Ποτέ να μην έχεις εμπιστοσύνη στον ερωτικό σου σύντροφο.
Το διάστημα που ήμουν ανήμπορος και αραχτός στον καναπέ, είχα το φιλικό και κοινωνικό μου περίγυρο, χωρίς ποτέ να με λυπούνται οι και μάλιστα για κάτι που φέρνω μόνο εγώ την ευθύνη.
Τότε σκεφτόμουν πολλά. Ξέρω καλά ποιος με είχε κολλήσει πριν 7 χρόνια.
Δεν τον κρατάω κακία γιατί ότι έκανα, το έκανα με την θέληση μου.
Αυτό που δεν συγχωρώ είναι αν τυχόν το γνώριζε γιατί δεν με ενημέρωσε.
'Αλλωστε είχαμε συναντηθεί και άλλες φορές.
Anyway έγινε.
Αλλά τα βάζω με μένα, γιατί δεν έκανα παλιότερα αυτό το ρημάδι τεστ.
Δωρεάν είναι και μπορείς να το κάνεις παντού.
Γιατί δεν τόλμησα έστω μια φορά;
Γιατί να ταλαιπωρηθώ έτσι;
Γιατί ενώ σε όλα τα θέματα της ζωής μου είμαι ορθολογιστής και πάντα ιδιαίτερα προσεκτικός αλλά σε αυτό όχι;
Αυτό το γιατί, τώρα πια το γνωρίζω.
Γιατί μάλλον φοβόμουν πως θα το διαχειριστώ αν το μάθαινα και προτίμησα να βρεθώ προ τετελεσμένων γεγονότων, όπως και έγινε.
Τώρα είμαι καλύτερα από πριν.
Έχω επανέρθει εδώ και μήνες κανονικά, τόσο στην κοινωνική όσο και στην ερωτική μου ζωή.
Τα λεμφοκύτταρα μου ήταν μόνο 80, δηλαδή ήμουν στο στάδιο C3 της λοίμωξης.
Μετά από 4 μήνες αγωγής, είχα ραγδαία βελτίωση.
'Εφτασα στα 224 κύτταρα και για αυτό το λόγο βελτιώθηκε και η φυσική μου κατάσταση.
Στις αμέσως επόμενες εξετάσεις ανέβηκα στα 264 κύτταρα, που όπως μου είπε η γιατρός είναι καλό να ανεβαίνει ο αριθμός τον λεμφοκύτταρων μου, απλά θέλω να συνεχίσει η σταθερή ανοδική πορεία τους.
Όπως θα καταλάβατε δεν είχα την πολυτέλεια να με πάρει από κάτω, αλλά έπρεπε να το παλέψω για να επανέλθω στο φυσιολογικό ρυθμό της ζωής μου.
Χωρίς να είμαι out, δεν κρύβω την οροθετικότητά μου από τους ερωτικούς μου συντρόφους.
'Ετσι πιστεύω ότι συμβάλλω και εγώ στην καταπολέμηση του στίγματος για τους επόμενους.
Λίγοι με απορρίπτουν.
Δεν ξέρω πόσο η απόρριψη είναι άμεση συνέπεια της οροθετικότητάς μου, αλλά και εγώ έτσι απέρριπτα όταν δεν ήξερα ότι είμαι και εγώ οροθετικός.
Προσπαθώ να έρχομαι σε ερωτικές επαφές μόνο με οροθετικούς που είναι και αυτοί σε αγωγή.
Στην Αθήνα, ιδίως αν είσαι χρήστης των chatrooms, είναι ιδιαίτερο εύκολο να βρεις κόσμο.
Πέρασα και εγώ απ' όλα τα γνωστά σταδία πένθους, άρνησης, θυμού, διαπραγμάτευσης, κατάθλιψης, αλλά με τον καιρό τα ξεπέρασα.
Για μένα το συμπέρασμα από όλη αυτή την ιστορία είναι ότι ίσως τελικά δεν είχα αγαπήσει ή μάλλον δεν είχα σεβαστεί τον εαυτό μου όσο θα έπρεπε.
Τώρα έστω και με τον δύσκολο αυτό δρόμο ήρθε η ώρα να δείξω στον εαυτό μου πόσο με νοιάζομαι (και αυτό κλεμμένο αλλά με αντιπροσωπεύει).
Δεν πίνω πια αλκοόλ, ούτε κάνω αυτά τα γνωστά χημικά. Προσπαθώ να κόψω το τσιγάρο, γυμνάζομαι πιο εντατικά, διαβάζω πολύ οτιδήποτε, επικεντρώθηκα στο μεταπτυχιακό μου για να το τελειώσω σύντομα και προσπαθώ να είμαι ξανά κοινωνικός και κυρίως χαμογελαστός στους άλλους και κυρίως σε έμενα.
Όπως και άλλοι, άλλαξα τις προτεραιότητες μου στη ζωή γιατί απλά κατάλαβα ότι το σεξ, που ήταν ιδιαίτερα εύκολο να το έχω όποτε ήθελα, σου δίνει μόνο μια στιγμιαία ικανοποίηση.
'Αλλαξα τελείως την κοσμοθεωρία μου. Κάνω πράγματα που με γεμίζουν και με ικανοποιούν.
'Αρχισα να έχω αυτοεκτίμηση και κυρίως αυτοπεποίθηση (και τα δυο δεν τα είχα πριν).
Τέλος, αυτό που μου συνέβη μαθαίνοντας ότι έχω τον ιό?, είναι ότι τώρα θέλω σαν τρελός ένα δικό μου παιδί, γνωρίζοντας ότι πια δεν είναι και τόσο εύκολο γιατί πρέπει να έχεις συγκεκριμένες προϋποθέσεις, να γίνει καθαρισμός σπέρματος και μετά τεχνική γονιμοποίηση.
Βέβαια, αν με τα αρσενικά ήμουν τόσο προσεκτικός όσο μετά θηλυκά, δεν θα είχα τον ιό, αλλά προτιμούσα να παίζω επικίνδυνα και να γίνω φορέας, παρά να γίνω μπαμπάς, αλλά έτσι τα φέρνει η ζωή τελικά.
Σε όσους διαβάσουν το κείμενο, θέλω να τους πω ότι όλα καλά θα πάνε, αν είναι οι ίδιοι οροθετικοί και σε όσους δεν είναι, απλά να κάνουν συχνά εξετάσεις για να ξέρουν που βρίσκονται.
Παιδιά, μόνο δύναμη θέλει και πίστη στον εαυτό μας.
Πολλές φορές μας εκπλήσσει με την δύναμη και το πείσμα που δείχνει σε κρίσιμα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε.
Ευχαριστώ για την ανάγνωση και όπως λέμε keep walking and dream guys.
Γιάννης
210-7222222
Υπουργείο Υγείας - Οδηγία Υ1/3239/2000
