Ο A.N. εξομολογείται...

Boy Το αστείο στην δικιά μου ιστορία είναι ότι αλλιώς φανταζόμουν πως θα αντιδρούσα αν ποτέ μου τύχαινε κάτι τέτοιο και τελικά αλλιώς αντέδρασα όταν το έμαθα.

Πάντα πίστευα πώς αν μάθαινα ότι είχα μολυνθεί με τον ιό, θα σταματούσα ακόμη και να ζω παρόλο που δεν θα ήμουν επίσιμα κλινικά νεκρός.
Πίστευα ότι θα σταματούσα να χαμογελάω, να βγαίνω, να ονειρεύομαι, ακόμη και να δουλεύω.

Και να που τελικά μου έτυχε.
Μέρα με τη μέρα όμως ανακαλύπτω ότι είμαι πιο δυνατός από όσο νόμιζα ότι πάντα ήμουν.
Όχι μόνο δεν βάζω τη ζωή μου στο περιθώριο, αλλά αντιθέτως έχω μια επιθυμία να τα βιώσω όλα πιο έντονα.
Ήταν η κακιά η ώρα, αλλά οπως λέει και η λέξη, "ήταν..."
Δεν θα της επιτρέψω να "είναι..."

Δεν κατηγορώ κανέναν για αυτό.
Δεν με πίεσε κανείς να κάνω κάτι παρά την θέληση μου.
Όυτε με ενδιαφέρει να βρω τον υπαίτιο που μου μετέδωσε τον ιό.
Όποιος και αν είναι, ας ζει πλέον με τις δικές του τύψεις.
Εγώ ευτυχώς, μέσα στην ατυχία μου, το έμαθα αρκετά νωρίς και θα μπορέσω να το αντιμετωπίσω σαν κάτι που θα έχω πάντα μέσα μου αλλά που ποτέ δεν θα αφήσω να βγει προς τα έξω.

Απλά έχω κουραστεί λίγο.
Με έχει κουράσει να πληγώνω τους ανθρώπους γύρω μου για τις επιλογές μου.
Ανθρώπους που ξέρω ότι με αγαπούν.

Δεν φταίω όμως εγώ για όλα αυτά.
Θέλω μόνο να πιστεύω ότι αυτοί που με αγαπούν πραγματικά θα παραμείνουν δίπλα μου.
Ή τουλάχιστον θα προσπαθήσουν να παραμείνουν δίπλα μου.
Γιατί ξέρω πως λειτουργεί ο φόβος μέσα στους ανθρώπους κάποιες φορές.
Εξαφανίζει όλα τα ωραία και εστιάζει στο κακό που έρχεται, χωρίς να κάνει στάση πουθενά στο ενδιάμεσο.
Ένα κόκκινο φως που αναβοσβήνει συνεχώς και προειδοποιεί.
Έτσι θα είναι και η ζωή μου από εδώ και πέρα.
Ένα κόκκινο φωτάκι που θα ανάβει και θα σβήνει.
Πόσο θα ήθελα να είναι μόνιμα πράσινο.
Όπως τότε πριν το μάθω.

Καμμιά φορά όταν κλείνω τα μάτια μου, νομίζω πως το νιώθω να κυλάει μέσα μου.
Σε όλες τις φλέβες του κορμιού μου.
Στο κεφάλι και στα χέρια μου.
Άραγε θα μπορέσει ποτέ να φύγει αυτή η σκέψη απο το μυαλό μου;

Μια σκέψη που έρχεται πάλι και πάλι.
Μέσα σε όλα που συλλογίζομαι μέσα στην ημέρα, προστέθηκε ακόμη ένα πράγμα.
Με τη διαφορά ότι το συγκεκριμένο επαναλαμβάνεται συνεχώς.
Και εκεί που νομίζω πως βρήκα κάτι άλλο να ασχολούμαι, επανέρχεται και μετά πάλι φεύγει αλλά πάντα βρίσκει το δρόμο πίσω στο μυαλό μου.
Σαν ενα σκυλί που το αφήνεις ελεύθερο αλλά πάντα ξέρει να γυρίσει εκεί που είναι το σπίτι του.
Έτσι και αυτό.

Εγώ πλέον έχω γίνει το σπίτι του και αυτό ποτέ δεν θα χαθεί στη διαδρομή όσο είμαι ζωντανός.
Και εγώ αυτό το σπίτι δεν έχω σκοπό να το εγκαταλείψω...

Α.Ν.




... 'Aλλες ιστορίες ...



NEJM

Πρόσφατες δημοσιεύσεις στο περιοδικό New England Journal of Medicine

Loading...

About us

Στο hivaids.gr, φιλοξενούμε αφιλοκερδώς το "Πρόγραμμα Συνεργασίας" Μονάδων Λοιμώξεων για την ανάπτυξη διαδικτυακής τράπεζας κλινικών παραμέτρων. Το Πρόγραμμα δημιουργήθηκε από έναν γιατρό ειδικό στην HIV λοίμωξη με τη συμμετοχή των Μονάδων: Περισσότερα

% Αναπηρία και HIV

Νέος κανονισμός

Ενιαίος Πίνακας Προσδιορισμού Ποσοστού Αναπηρίας

Ημερολόγιο

@ Διαύγεια

ΔιαύγειαΔι@ύγεια

διαφάνεια στο κράτος

Διαδικτυακές αναρτήσεις διοικητικών αποφάσεων για το HIV/AIDS

Έρευνα

Σας έχει σπάσει ποτέ το προφυλακτικό κατά τη διάρκεια μιας ερωτικής επαφής;
Ναι
Όχι
Δεν χρησιμοποιώ

Επικοινωνία

Newsletter

Ανακοινώσεις

Χρήσιμες πληροφορίες