Ο B. εξομολογείται...

Boy Γεια σας.

Ονομάζομαι Β.

Ύστερα από την κατάθεση αίτησης και τις απαιτούμενες υγειονομικές εξετάσεις και αθλητικές δοκιμασίες, πέρασα στο Μηχανικό Σώμα στρατού ξηράς ως επαγγελματίας οπλίτης.

Στη συνέχεια, παρουσιάστηκα στο Ναύπλιο, στο Λουτράκι και στην Πάτρα όπου και έκανα τη στρατιωτική εκπαίδευσή μου και μετατέθηκα μόνιμα στην πόλη που ζω τώρα.

Δύο με τρεις μήνες πριν από τα Χριστούγεννα, έρχεται διαταγή ότι πρέπει να παρουσιαστώ στο Πολύκαστρο για βασική εκπαίδευση προκειμένου να πάω σε στρατιωτική αποστολή στο εξωτερικό.
Παράλληλα με την εκπαίδευσή μου, έπρεπε να εισαχθώ στο στρατιωτικό νοσοκομείο για τις εξονυχιστικές εξετάσεις που είναι υποχρεωτικές για όλους τους επαγγελματίες οπλίτες που επιλέχτηκαν για να πάνε στο εξωτερικό.
Έτσι λοιπόν και έγινε.

Στο στρατιωτικό νοσοκομείο διαπιστώθηκε και μου ανακοινώθηκε για πρώτη φορά ότι πάσχω από το Σύνδρομο της Επίκτητης Ανοσολογικής Ανεπάρκειας του ανθρώπου (HIV λοίμωξη) ύστερα από την ανάλυση πολλών δειγμάτων αίματος που προσκομίστηκαν στο νοσοκομείο.
Χωρίς να έχω συνειδητοποιήσει απόλυτα τι μου είχε συμβεί και έχοντας μαζέψει τις απειροελάχιστες δυνάμεις που μου είχαν απομείνει, γνωστοποιώ τα γεγονότα αμέσως στους γονείς μου και στα αδέρφια μου.
Παρέμεινα νοσηλευόμενος στο νοσοκομείο για αρκετές ημέρες, προκειμένου να σιγουρευτούν οι γιατροί για την ασθένειά μου.
Ήμουν τόσο συντετριμμένος, που προσπαθούσα να μαζέψω τα κομμάτια μου, τις δυνάμεις μου, προκειμένου να το πω αμέσως στη γυναίκα μου, για να δούμε από κοινού τι θα κάνουμε.
Αλλά πάνω απ’ όλα για να κάνουν την αντίστοιχη εξέταση και στη γυναίκα μου και στο παιδί μου, για να διαπιστώσουμε ότι σίγουρα δεν πάσχουν από τον ιό.
Αυτή ήταν η μόνη έγνοια μου, η μόνη αγωνία μου.
Ο εαυτός μου είχε μπει στην άκρη.
Δε με ένοιαζε τίποτα, παρά μόνο η υγεία της γυναίκας μου και του παιδιού μου.

Ανέκτησα λοιπόν τις δυνάμεις μου και το ψυχικό μου σθένος και έχοντας συμπαραστάτες τους γονείς μου, τα αδέρφια μου και τον καλύτερό μου φίλο, παίρνω τη δύναμη και το ανακοινώνω στη γυναίκα μου ανήμερα της Πρωτοχρονιάς.
Από τη στιγμή που το έμαθα μέχρι τη στιγμή που το ανακοίνωσα στη γυναίκα μου, δεν ήρθαμε σε ερωτική επαφή, προκειμένου να μην θέσω σε κίνδυνο την σωματική της ακεραιότητα και από την άλλη το διάστημα αυτό ήταν πολύ μικρό κι εγώ μπαινόβγαινα στο νοσοκομείο.

Ύστερα από την ανακοίνωση στη γυναίκα μου ότι είμαι φορέας του ιού HIV, αμέσως κάναμε μαζί την αντίστοιχη αιματολογική εξέταση σε μικροβιολογικό εργαστήριο.
Ενώ η γυναίκα μου με είχε καθησυχάσει ότι δε θα το πει σε κανέναν, από τη στιγμή που τα αποτελέσματα βγήκαν αρνητικά και δεν έπασχε ούτε αυτή ούτε το παιδί μας από τον ιό, την αμέσως επόμενη ημέρα ανακοίνωσε στους γονείς της ότι είμαι οροθετικός.
Η άμεση αντίδρασή τους ήταν να με διώξουν από το σπίτι τους και να μου απαγορεύσουν να βλέπω το παιδί μου.

Εγώ επέστρεψα στην υπηρεσία μου για να τακτοποιήσω τα θέματα με τη δουλειά μου.
Λόγω της κατάστασής μου δε με έκαναν πλέον δεκτό στο στρατό και μου έδωσαν χαρτί απόλυσης με Ι4 παθολογικό.

Έχοντας χάσει και τη δουλειά μου, τις αμέσως επόμενες ημέρες παρουσία του πατέρα μου ήρθαν κάποιοι στο σπίτι μου εκ μέρους της γυναίκας μου και πήραν από μέσα σχεδόν όλα τα έπιπλα και τα αντικείμενα που υπήρχαν.
Εγώ χωρίς να φέρω καμία αντίσταση και με την εντύπωση ότι τα χρειαζόταν (ενώ τώρα τα έχει τοποθετήσει σε αποθηκευτικό χώρο) της επέτρεψα να πάρει ότι ήθελε. Πήρε σχεδόν τα πάντα εκτός από τα δώρα, τα ρούχα και τα κοσμήματα που είχαν αγοράσει οι γονείς μου και τα αδέρφια μου σ’ αυτήν και το παιδί μας, τα οποία βρίσκονται στο σπίτι μου άθικτα και αχρησιμοποίητα.

Παρόλο αυτά όμως δεν έχασα και πάλι τη δύναμή μου, διότι έχω ανθρώπους κοντά μου που με στηρίζουν.
Οι γονείς μου και τα αδέρφια μου, μου έδωσαν όλα τα απαραίτητα χρήματα παίρνοντας δάνειο για να αγοράσω έπιπλα και σκεύη, έτσι ώστε να κάνω και πάλι το σπίτι μου βιώσιμο.
Ακόμη κι αν η γυναίκα μου επιδιώκει την απομάκρυνσή μου από το παιδί μου, αρνούμενη κάθε φορά να με ενημερώνει για την υγεία του και την σωματική του ακεραιότητα, εγώ ποτέ δεν έπαψα να επισκέπτομαι το παιδί μου, να του κάνω δώρα γιατί αυτό με προστάζει η καρδιά μου και η λαχτάρα μου να το δω, ανεξάρτητα εάν αντιμετωπίζω δύσκολες καταστάσεις και λεκτικές επιθέσεις από τη μεριά τη δική της και της οικογένειάς της. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μου στερήσει το μοναδικό πλάσμα το οποίο αποτελεί το λόγο ύπαρξής μου και μου δίνει το οξυγόνο για να ζήσω.

Τώρα πια είμαι και αισθάνομαι μια χαρά, με κουράρει ο γιατρός μου ο οποίος μου δίνει και την κατάλληλη αγωγή φαρμάκων.
Το γεγονός ότι η γυναίκα μου δεν ήταν ποτέ κοντά μου και έφυγε ολοκληρωτικά από τη στιγμή που έμαθε ότι είμαι φορέας του ιού HIV, χωρίς ούτε ένα λεπτό να προσπαθήσει να μείνει μαζί μου, το μεταφράζω ως έλλειψη αγάπης.

Αλλά το γεγονός ότι δε μου επιτρέπει να παίρνω το γιο μου να τον πηγαίνω μια βόλτα ή να τον βλέπω χωρίς την παρουσία τρίτου, το μεταφράζω ως απανθρωπιά από τη στιγμή που στερεί από το παιδί μας τον πατέρα του.

B.

Ο B. εξομολογείται...

... 'Aλλες ιστορίες ...

Τηλεφωνική γραμμή για το HIV/AIDS

Δευτέρα - Παρασκευή
09:00 - 21:00