Αύριο είναι η μέρα που θα καθορίσει την υπόλοιπη ζωή μου. Η μέρα που θα ξέρω πόσο πολύ απέχω από το θάνατο ακόμα, ή πόσο πολύ κοντά είμαι σε αυτόν!
Ο Κ. πήγε και έκανε εξετάσεις για ΗΙV και αύριο στις 7 το απόγευμα θα πάρουμε τα αποτελέσματα που θα καθορίσουν τις ζωές και των δύο, από εδώ και εμπρός. Αυτό είναι κάτι που φοβόμασταν εδώ και πολύ καιρό τώρα. Ο κάθε ένας μόνος του από την μεριά του σήκωνε τον δικό του σταυρό και περνούσε το δικό του μαρτύριο χωρίς να λέει λέξη στον άλλον!
Είμαι ψύχραιμος, τουλάχιστον αυτό νιώθω, οι πιθανότητες να είμαστε θετικοί είναι πολλές, έτσι αισθάνομαι τουλάχιστον, ίσως επειδή είχα εκείνο το τηλεφώνημα από την αιμοδοσία πριν από 4 μήνες περίπου που δεν μου έλεγε τι ακριβώς ήταν αυτό που ήθελαν να επανεξετάσουν και εγώ πήγα και έκανα όλες τις άλλες εξετάσεις εκτός από αυτήν. Η αλήθεια είναι πως δεν ήθελα και δεν θέλω να ξέρω τίποτα. Μου αρέσει η ζωή που ζω τώρα ειδικά που τελείωσα με τον στρατό, θέλω να δημιουργήσω και να δημιουργηθώ, να αγαπήσω και να αγαπηθώ, να ζήσω και να δώσω ζωή, να χαρώ και να δώσω χαρά.
Ίσως ο θεός να έχει αλλά σχέδια για εμένα, μπορεί να θέλει να με πάρει σύντομα κοντά του Ίσως γιατί δεν ήμουνα ένα από τα πιο επιτυχημένα δημιουργήματα του. Ίσως γιατί δεν υπάρχει νόημα να υπάρχω εδώ κάτω αφού δεν προέκυπτε να δώσω συνέχεια στο ανθρώπινο είδος. Εκατομμύρια τα ίσως και αλλά τόσα τα γιατί! Απάντηση ξέρω πως δεν θα πάρω ποτέ και από κανέναν τουλάχιστον σε αυτή τη ζωή, την υλική όπως λένε οι άνθρωποι τις εκκλησίας και αν δεν υπάρχει συνέχεια μετά το θάνατο δεν θα την έχω ποτέ. Με το μυαλό μου δεν έχω ξεκαθαρίσει τι είναι αυτό που με πονάει πιο πολύ από όλα, το ότι εγώ θα ξέρω ότι σε μερικά χρόνια από τώρα δεν θα υπάρχω η για τον πόνο που θα προκαλέσει αυτός ο χαμός στους ανθρώπους που με αγαπούν;
Άραγε θα πονούσαν το ίδιο αν ήξεραν ότι ο γιος τους δεν ήταν πραγματικά αυτό που εκείνοι ονειρευόντουσαν ότι είναι;
Θα τους έκανε να νιώσουν καλύτερα;
Αυτό που σκέφτομαι περισσότερο είναι ότι και με το θάνατο, πόνο θα προκαλέσω σε αυτούς, τους έχω δώσει άραγε ποτέ χαρά;
Νομίζω ότι από τότε που άρχισα να ύπαρχω σε αυτόν τον κόσμο το μόνο πράγμα που δημιουργώ στους ανθρώπους γύρω μου είναι προβλήματα ακόμα και στις σχέσεις μου. Ο μοναδικός άνθρωπος που με αγάπησε πραγματικά με όλη του την δύναμη, η Ε., και αυτήν την πλήγωσα μη μπορώντας να νικήσω τον πόθο που με είχε κυριεύσει. Από εκεί και πέρα η ζωή μου απλά κυλούσε χωρίς να υπάρχει στην ουσία κανένας σκοπός.
Μετά ήρθε στην ζωή μου ο Κ. Είπα μέσα μου ότι βρήκα τον άνθρωπο που θα με αγαπήσει πραγματικά και θα μου δώσει ότι ακριβώς έψαχνα σε έναν άνθρωπο μετά το στραπάτσο που έφαγα με τον Γ. στην Αγγλία. Με αγάπησε το πιστεύω, αυτό όχι όμως τόσο όσο χρειάζεται για να είναι πιστός σε εμένα, με πρόδωσε με τον τρόπο που πονάει όλους τους ανθρώπους περισσότερο και είμαι σίγουρος ότι δεν ήταν μόνο την φορά που μου είπε χθές το βράδυ. Υπάρχουν και άλλες που δεν ήθελε να πει. Πόνεσα και πονάω πολύ γι' αυτό, τον αγαπώ με ολη μου την δύναμη και ας μην το κατάλαβε ποτέ του. Ακόμα και αυτό όμως δεν έχω την πολυτέλεια να το σκεφτώ, να ξεσπάσω, να κλάψω, αύριο έρχεται η μέρα που θα μάθω κάτι πολύ πιο σημαντικό κάτι που αφορά την ζωή μου και την ζωή του. Ούτε καν αυτήν την ευκαιρία δεν έχω, να κλάψω για την προδοσία, γιατί την στιγμή που κλαίω δεν ξέρω αν είναι αυτό που μας περιμένει η επειδή το είδωλο Κ. όπως υπήρχε μέσα μου έσπασε και ξέρω ότι δεν θα είναι ποτέ ξανά το ίδιο.
Δεν θα πάψω να τον αγαπώ. Η αγάπη δεν είναι γρίπη που σου περνάει με ασπιρίνη, αλλά ξέρω πως ποτέ δεν θα είναι το ίδιο ξανά.
Αγάπησα πολύ και για ακόμα μια φορά δεν αγαπήθηκα, μπορεί να μην το αξίζω, χίλια μπορεί. Όμως ακόμα και αυτά δεν μπορώ να τα σκεφτώ, υπάρχει το πιο σημαντικό που έρχεται αύριο και δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος αυτό, θέλω την ευκαιρία να πονέσω μόνο για τα πράγματα που μου συμβαίνουν χωρίς να φοβάμαι για το χειρότερο. Βαθιά μέσα μου όμως ξέρω πως δεν θα την έχω. Ίσως γιατί ποτέ δεν την είχα, πάντα είχα να φοβάμαι κάτι που δεν με άφηνε να πονέσω η να χαρώ για πράγματα που συνέβαιναν γύρω μου, χρόνια τώρα, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, από τότε που τα έφτιαξα με την Ε. Φοβόμουνα ότι δεν θα μπορούσα να ανταπεξέλθω σε αυτήν την σχέση όσο έπρεπε και όσο τις άξιζε μέχρι και τώρα που έμαθα για την προδοσία του ανθρώπου που ίσως να αγάπησα περισσότερο από όλους στην ζωή μου. Γιατί υπάρχει αυτό το κάτι άλλο που έρχεται αύριο και δεν έχω καθόλου καλό προαίσθημα αυτό.
Δεν είναι άδικο να μην μπορείς να πονέσεις ανθρώπινα γι' αυτά που σου συμβαίνουν στην ζωή σου;
Δεν είναι άδικο να μην μπορείς να χαρείς με τις χαρές γιατί φοβάσαι αυτό που θα στα διαλύσει όλα;
Τώρα καταλαβαίνω ότι στην πραγματικότητα δεν έζησα τίποτα αληθινά. Πάντα υπήρχε ένας φόβος μέσα μου, και τώρα είναι ο μεγαλύτερος, φοβάμαι να πεθάνω. Δεν έχω όμως την επιλογή; Νιώθω ότι έχω να ζήσω τόσα πολλά πράγματα ακόμα και ότι το αυριανό αποτέλεσμα θα τα συντρίψει όλα με μιας!
Τόσα γιατί, μέσα στο μυαλό μου, που δεν έχουν κανένα νόημα. Είμαι άδειος, έτσι νιώθω άδειος από τα πάντα, από αγάπη, από ζωή, από ελπίδα, από το αύριο, ότι φέρνει το αύριο νιώθω ότι δεν έχει μέσα του τίποτα από αγάπη, και καθόλου ζωή, μια ελπίδα. Ίσως πολύ μακρινή που δεν φαίνεται καν!
22 Μαρτίου.
Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που φοβόμουνα!
Τώρα τι;
Ι. Ε.
21 Μαρτίου 2006
210-7222222
Υπουργείο Υγείας - Οδηγία Υ1/3239/2000
