Γυμναστήρια, πάρτυ και νυχτερινή διασκέδαση με φίλους.
Διακοπές στη Βαρκελώνη και στη Μύκονο... μέχρι την στιγμή που ψιλοξέφυγα και έκανα αυτό που λέμε συνήθως: «Μα μόνο μία φορά το έκανα χωρίς προφυλακτικό!»
Ε, για ορισμένους σαν κι εμάς, έτυχε να είμαστε «νικητές» έστω και αν παίξαμε μόνο μια φορά.
Τι να κάνουμε;
Φάνηκε από την αρχή ότι αυτή η χρονιά δεν θα μου έμπαινε καλά.
Δε λέω... όταν έμαθα πριν από λίγες εβδομάδες ότι είμαι κι εγώ ένας οροθετικός, και έκλαψα και στεναχωρήθηκα.
Όμως δεν είχα κάποιες extreme αντιδράσεις. Αντέδρασα όπως θα αντιδρούσε κάποιος που θα μάθαινε ότι έχει μια χρόνια ασθένεια, όπως ας πούμε άσθμα για παράδειγμα.
Έπρεπε να μείνω ψύχραιμος, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν μπορούσα πλέον να αλλάξω τον «ρου των γεγονότων» της ζωής μου. Ότι έγινε, έγινε πλέον. Αυτό δεν αλλάζει.
Όταν θα φτάσει η στιγμή που θα αρχίσω την αντιρετροϊκή μου θεραπεία, και τα φαρμακά μου θα παίρνω κανονικά και τις εξετάσεις μου θα κάνω κάθε 4 μήνες όπως μου είπε ο γιατρός.
Εδώ αντέχω 5 φορές την εβδομάδα να πηγαίνω στο γυμναστήριο, σε μερικά φάρμακα θα κολλήσω;
Είμαι μόλις 27 χρονών και έχω ακόμα πολλά σχέδια και πλάνα μπροστά μου.
Αν μου επιτραπεί, θα ήθελα να πω ότι η ποιότητα της ζωής μου έχει αλλάξει.
Είναι περίεργο, αλλά αρχίζω να βλέπω τη ζωή διαφορετικά.
Πολλές φορές έχω σκεφτεί: «Γιατί να μην είχα χρησιμοποιήσει προφυλακτικό εκείνη την μία φορά;»
Δεν το έκανα και ιδού το αποτέλεσμα.
Τέλος πάντων.
Όπου υπάρχει πρόβλημα, υπάρχει και η λύση του.
Θα το παλέψω.