Η ιστορία μου είναι λίγο-πολύ ίδια με αρκετών όσων έχουν γράψει εδώ.
Έχουμε πολλά κοινά. Κι εγώ κάπως έτσι σκέφτηκα να γράψω τη δική μου ιστορία.
Είμαι 26 χρονών και έμαθα πως είμαι οροθετικός μόλις πριν από μια εβδομάδα.
Μια φορά απερισκεψίας ήταν αρκετή για να την πατήσω και για όσους πιστεύουν ότι εδώ στην Ελλάδα δεν κινδυνεύεις πολύ, έχω να πω πως εγώ το έπαθα φυσικά εδώ. Πουθενά αλλού.
Την πάτησα με μόνο μια φορά χωρίς προφυλακτικό, με έναν πολύ μικρότερό μου στην ηλίκια. Κάποιοι φίλοι μου είχαν πει τότε όταν τους ειπα πως έκανα μαλακια και τον άφησα να κάνουμε σεξ χωρίς προφυλακτικό: «Άντε ρε, μην ανησυχείς. Αυτό είναι σχεδόν μωρό ακόμα...».
Πολλοί θεωρούν πως είναι θέμα ηλικιας και ότι αν πας με κάποιον μικρότερο, δεν έχεις φόβο.
Έκανα τρία επαναληπτικά τεστ μέχρι τελικά να διαπιστώσω ότι έχω μολυνθεί με τον HIV.
Στο ιδιωτικό εργαστήριο όπου έκανα την πρώτη εξέταση για HIV ήταν πολύ διακριτικοί. Μου είπαν ότι το αποτέλεσμα ήταν οριακά θετικό και ότι χρειαζόταν απαραίτητα επιβεβαίωση.
Τώρα πόσο οριακό ή ξεκάθαρο ήταν, ένας Θεός το ξέρει.
Στο δημόσιο νοσοκομείο όπου με έστειλαν για περαιτέρω εξετάσεις, οι νοσοκόμες κάθε φορά που με κοίταγαν ήταν σαν να μου το σιγουρεύουν.
Έκαναν νεύματα που και καλά νόμιζαν ότι δεν έβλεπα.
Ψιθυριστές συνομιλίες την ώρα που περιμενα. Κάποιοι συναδελφοί τους που έβγαιναν να δουν και καλά αν κουνιούνται οι βάρκες.
Δεν ήξερα εαν έπρεπε να κλάψω ή να γελάσω με αυτή την κατάσταση.
Από την άλλη βέβαια μπορεί όποιος έχει τη μύγα να μυγιάζεται, όπως λένε...
Μόλις έκανα το δεύτερο τεστ για HIV, άρχισα να ψάχνω στο ίντερνετ πληροφορίες για το AIDS αλλά δυστυχώς δεν βρήκα πολλές σχετικές ιστοσελίδες από Ελλάδα, οπότε έφτασα γρήγορα σε αυτήν εδώ.
Eίμαι αρκετά αισιόδοξος και ελπίζω οτι αυτά που θέλω να κάνω στο μέλλον, θα καταφέρω τελικά να τα κάνω. Έστω και αν παρουσιαστούν κάποιες δυσκολίες στο μέλλον λόγω της ασθένειάς μου.
Ήθελα να πω πως το να είμαι σε μια σχετικά ήρεμη ψυχολογική κατάσταση - ούτε πολύ καλά, αλλά ούτε και πολύ στεναχωρημένος με κλάμματα και τέτοια (εκτός της πρώτης μέρας που το έμαθα) - βοήθησαν οι ιστορίες που διάβασα εδώ.
Νιώθω ότι είμαι δυνατός για να το αντιμετωπίσω και ελπίζω πως με την βοήθεια των γιατρών, όλα θα πάνε καλά.
Η ζωη συνεχίζεται... στο μάξιμουμ!
210-7222222
Υπουργείο Υγείας - Οδηγία Υ1/3239/2000