Έμαθα ότι είμαι οροθετική πριν ένα μήνα.
Με άσχημο τρόπο.
Κόλλησα εν αγνοία μου και τον σύντροφό μου.
Μου εκαναν κι εμενα εξετασεις και ετσι πλεον
και οι δυο προσπαθουμε να ξεπερασουμε αυτο το
σοκ.
Δεν ανησυχω για μενα.
Οταν σκεφτεσαι οτι
εχεις κανει τετοιο κακο στον ανθρωπο που
λατρευεις, δεν σε νοιαζει καθολου για σενα.
Το μονο που
θελω ειναι να ειναι καλα.
Παλευω να κανω τα
πραγματα οπως ηταν πριν.
Να ξαναβρουμε την
ευτυχια μας.
Ειχα τα παντα και τα γκρεμισα
ολα.
Κατεστρεψα οτι πιο ομορφο ειχα στη ζωη
μου, αλλα θα προσπαθησω οσο μπορω γιατι οταν
υπαρχει αληθινη αγαπη ολα γινονται και γιατι
χρειαζομαι ενα κινητρο για να συνεχισω να
ζω.
Αυτος ο αντρας ειναι το κινητρο μου, η ζωη μου.
Δεν θα
με νικησει ο ιος.
Η ζωη ειναι εδω, μπροστα μας.
Αν
εχουμε αγαπη, απ οπου και αν προερχεται
αυτη, συντροφους, οικογενεια, φιλους, ολα ειναι
δυνατα.
Μην το κρατατε μεσα σας.
Μην
απομονωνεστε, μιληστε, ζηστε.
Εχουμε ολοι το ιδιο
δικαιωμα στη χαρα!