Είμαι ένας από τους πολλούς άτυχους οροθετικούς της χώρας μας.
Εδώ και πολλά χρόνια προσπαθώ να επιβιώσω με την νόσο (από το
2004 συγκεκριμένα).
Τα τελευταία χρόνια επίσης παλεύω με την οικονομική κρίση, με το στίγμα και την διάκριση, με τις παρενέργειες των φαρμάκων και με τις αλλεπάλληλες επιτροπές ΚΕΠΑ, που όπως τελικά καταλαβαίνω το μόνο νόημα που εξυπηρετούν είναι να ταλαιπωρούν και να μην δίνουν ποσοστό αναπηρίας γιατί κάποιοι αποφάσισαν ότι εάν έχουμε πάνω από 500 κύτταρα υπό φαρμακευτική αγωγή είμαστε υγιείς, στερώντας μας το επίδομα AIDS της πρόνοιας, δίνοντας μας ποσοστό αναπηρίας κάτω από 50%.
Και σας ρωτώ: έχει κάποιος από εσάς δοκιμάσει να πάρει αντιρετροική αγωγή για μία μέρα?
Όταν πρωτοδιαγνώστηκα, είχα 200 κύτταρα και πήρα αντιρετροική αγωγή και τα κύτταρα ανέβηκαν στα 540.
Τι σημαίνει αυτό;
Ότι λύθηκε το πρόβλημα?
Ότι είμαι καλά?
Τέρμα η πρόνοια?
Σας διαβεβαιώ πως όχι.
Είμαι μέλος στον σύλλογο οροθετικών Ελλάδος και εκεί ορισμένοι, από συζητήσεις που κάναμε, δεν βρήκαν άλλη λύση και διέκοψαν την φαρμακευτική αγωγή και είναι και άλλοι τόσοι που το σκέφτονται για να ρίξουν τα κύτταρα τους κάτω από 500 έτσι ώστε να μπορέσουν να πάρουν το 50% για να επιβιώσουν.
Είμαι πατέρας ενός αγοριού 3 χρονών που με όλα τα προβλήματα της χρόνιας νόσου, της κρίσης και της ανεργίας - αφού και η γυναίκα μου είναι άνεργη - πρωτίστως προσπαθώ να δώ πως θα επιβιώσουμε.
Δεν σας το κρύβω το πρώτο που σκέφτηκα ήταν η διακοπή της θεραπείας, δηλαδή της
φαρμακευτικής αγωγής.
Είμαι σε απόγνωση.
ΜΕ ΤΙΜΗ,
ΧΡΗΣΤΟΣ Γ.
(ΑΥΤΗ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΣΤΑΛΕΙ ΣΕ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ, ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΡΚΕΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ)
210-7222222
Υπουργείο Υγείας - Οδηγία Υ1/3239/2000
