Είμαι ο Γ.
Έμαθα ότι είμαι οροθετικός το 2011.
Πλέον είμαστε στο 2013 και έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια από εκείνη τη μέρα που δε θέλω να θυμάμαι.
Αν και ομοφυλόφιλος, δεν είχα την ξέφρενη σεξουαλική ζωή που λένε όλοι ότι κάνουν οι
ομοφυλόφιλοι, αλλά απλά έτυχε να ερωτευτώ και δυστυχώς ο άνθρωπος που ήμουν μαζί του
ερωτευμένος ήταν οροθετικός αλλά δεν το ήξερε.
Δε μπόρεσα ποτέ μου να τον κατηγορήσω γιατί δεν το έκανε επίτηδες.
Απλά θα ήθελα να πω σε αυτούς που θα διαβάσουν αυτό το κείμενο και που πιθανότατα έχουν μάθει πρόσφατα ότι είναι οροθετικοί (γιατί και γω τότε τα διάβαζα εδώ αυτά), αυτό που νοιώθετε τώρα θα περάσει.
Ποτέ δεν θα είμαστε όπως παλιά.
Τουλάχιστον εγώ έτσι νοιώθω, αλλά αυτός ο πόνος θα περάσει.
Είναι δύσκολο και άδικο, αλλά θα νιώσετε καλύτερα σε λίγο καιρό.
Μετά από 2 χρόνια δε θα πω ψέματα ότι δεν το σκέφτομαι καθόλου ή ότι δεν με ρίχνει ψυχολογικά. Συμβαίνει αλλά πιο σπάνια.
Είναι καλό αυτό γιατί νοιώθω ότι πλέον προχωράω τη ζωή μου.
Σιγά σιγά αλλά το κάνω.
Ελπίζουμε όλοι μας να βρεθεί η θεραπεία σύντομα.